Lasagne rocks!

Hier een lasagne die je niet snel in een restaurant zult eten. Geheime tip – een half theelepeltje kaneel in de gehakt-tomatensaus. Dat geeft een exotisch/mediterraan tintje. Uiteraard lekker scherp gemaakt met gedroogde gemalen rawit (verse rawits zijn nog lekkerder, maar ik had geen zin om naar de toko te gaan). Ditmaal de basilicum niet door de saus gedaan, maar bij het klaarmaken van de schotel de bladeren in hun geheel als een laagje op de saus gelegd.

Lekker rood wijntje erbij, en genieten maar. O ja, bechamelsaus natuurlijk zelf gemaakt, ditmaal in twee laagjes. Volgende keer doe ik er eens verse spinazie door.

Dik en gelukkig…

Onlangs in Bern, terwijl we – nog vermoeid van het dronken hazenslaapje in de nachttrein – op zoek waren naar een tentje waar je buiten een kop koffie kon drinken en een klein hapje kon eten, viel mijn oog op een flyer van een nieuw te vestigen eetgelegenheid die artsen, diëtisten en lijnenden het zweet zou doen uitbreken. ‘Fatnhappy’. Een vreemde eend in de bijt van moderne vermageringsfilosofieën en slow-foodrestaurants. Mensen met grote trek kunnen er kolossale porties vlees en friet naar binnen werken. Op mijn vraag aan de ober wat dit moest voorstellen, wist hij te melden dat zijn uitspanning – en zo voelde het terrasje in de Bernse straat ook echt aan – op korte termijn zou overgaan in een vrolijk restaurant voor mensen met een reusachtige honger.

Ik kreeg er honger van en vroeg naar de kaart. Behalve koffie, thee en ovomaltine kon er, opmerkelijk genoeg, niets worden besteld…